#Tomorrow is female #Clitoritoo#
‘Noem de meest gevoelige plekjes op een vrouwenlichaam.’
Een vraag in aflevering 22 van de slimste mens. Een vraag, of beter gezegd, de antwoorden op die vraag, blijven me achtervolgen als een dief in de nacht.
Ik plaats mij enthousiast op het tipje van m’n stoel.
Haha… Dit moet ik beslist weten. Welke rode duivel een goal scoorde in wat voor voetbalwedstrijd ook, het zal me ’n worst wezen, maar gevoelige plekjes op ’n vrouwenlichaam: die kop ik, met gemak, in één stoot binnen.
‘De vagina en de nek zijn de meest evidente, maar er is nog een derde plekje.’
Verdorie, ik had die allusie op binnenstoten niet mogen maken; de vagina’s staan alweer op kop.
Ik kijk beteuterd opzij, richting m’n teerbeminde echtgenoot. Hij ziet de vertwijfeling in m’n ogen en schudt meewarig het hoofd. Snel richt hij z’n aandacht terug op het scherm want uiteraard wil hij scoren wat gevoelige plekjes betreft.
Onderwijl quizzen onze kandidaten vrolijk verder.
Olivier Naessens staat te popelen om te antwoorden. ’De tepels!’ antwoord hij, trots en overtuigd van zijn zaak. Piece of cake, zie je’m denken, de quizvraag uiteraard, niet voornoemde tepels.
‘Neen, toch niet,’ schudt Erik z’n hoofd. ‘De tepelhof blinkt uit in ongevoeligheid, de tepels, mwja, geen top tien materiaal…’
Ok, denk ik bij mezelf, die knopjes komen alvast niet aan bod…
’De oren,’ antwoordt Thomas Huyghe maar je ziet meteen dat ie twijfelt.
Erik schudt meewarig het hoofd, opnieuw ’n misser.
‘Verdorie,’ zie je’m denken, ‘al dat getong in m’n liefs oren is dus voor niets geweest.’
‘De knie?’ brengt Amelie Albrecht schoorvoetend uit. ‘Nee, niet juist zeker?’ voegt ze er zelf stamelend aan toe.
Niet zo onzeker Amelie, de knieholte is bij velen onder ons een uiterst sensitief en graag gekieteld plekje. Jij bent vrouw, jij weet het toch zeker?
‘De onderarm!’ roept Erik uit.
‘Natuurlijk,’ denk ik, ‘dat is toch evident, de onderarm!!! Hoe kunnen jullie dat nou niet weten.’
‘De vagina, de nek en de onderarm?’ vraagt Wim Helsen, vanuit zijn imposante jurygestoelte, lichtjes verward. Het kan zijn dat ik het me inbeeld, maar ik bespeur vraagtekens in zijn ogen. Hij vertegenwoordigt dan ook de alwetende.
Ik kan me niet meer houden.
‘WAT!’ roep ik verguisd uit. ‘De onderarm?! de vagina?! de nek?!’
Om verwarring te voorkomen, die “natuurlijk, dat is toch evident …” liep wel degelijk over van sarcasme.
Neen beste mensen, het is niet zo dat enkele van deze plekjes niet gevoelig zijn.
Zelfs de knie van Amelie is wat mij betreft een best te pruimen oord voor streelzachte aanraking.
Maar de vagina?!! Eerst vernoemd, meest gevierd, als het gevoeligste plekje op het vrouwenlichaam. Het is een regelrechte aanfluiting van de realiteit.
Waar blijft het protest, de verontwaardiging?
Kom op Amelie, als vrouw en standup comedian, verdedig onze erogene zones, doe het met humor en flair, met stijl en gratie, met spot, satire of smaad. Het maakt niet uit maar doe het! Vertegenwoordig als enige vrouw temidden van deze mannen onze meest gevoelige plek.
Sta recht en roep het uit.
Zeg het, laat iedereen in zwijm vallen en exclameer luid en helder:
CLITORIS, VULVA, SCHAAMLIPPEN, PRETKNOPJE…
Amelie haalt gelaten de schouders op.
Misschien de heren van het gezelschap? Neen, niemand lijkt iets te willen inbrengen.
Ach, wat maakt het uit? Waarom een heisa maken? Het is een fait divers natuurlijk. Het is een programma met een grote amusementswaarde, take one for the team en laat het gaan, het is niet de moeite.
Neen, toch maar niet: het is wel degelijk de moeite.
Het is een schoolvoorbeeld van hoe een mythe in stand wordt gehouden.
Een miljoen kijkers werd eventjes, het lijkt niet belangrijk, net als in een reclameboodschap voor slechtzittend ondergoed, verteld dat de vagina déplek bij uitstek is in je zoektocht naar ultiem geluk.
Het maakt niet uit dat een team wetenschappers, gynaecologen, vrouwen en ervaringsdeskundigen hebben vastgesteld dat de vagina een vrij ongevoelig gebied is, weinig zenuwen, weinig gevoelssensatie. Uiteraard, anders zou bevallen ondraaglijk zijn en zouden we achteraf allemaal opgezadeld zitten met een seks die stuk is.
De slimste mens maakt zich dus een luttel moment schuldig aan ‘fout’ product placement en voilà, ‘t is gebeurd: de mythe van het vaginaal orgasme blijft overeind.
Neen, ik ben geen slimste mens hekelaar, het is één van mijn favoriete tv-programma’s. Maar jammer genoeg dragen zij nu een steentje bij aan de overtuiging dat voor een vrouw de vagina de belichaming is van genot, plezier, de tuin van eden, brasserie romantique en noem maar op.
Als vrouw, als psychotherapeute, als ervaringsdeskundige en bovendien als iemand die jaren werkte bij een centrum voor seksualiteitsvragen en alzo vele seksavonturen aanhoorde, voel ik de noodzaak nog eenmaal enkele feiten zwart op wit neer te pennen:
- Er bestaat maar één vrouwelijk orgasme en dat is dankzij…tromgeroffel…de enige echte, Miss clitoris!!!
- Volgens Freud was een ‘clitoraal orgasme’ een kleine-meisjes-orgasme en kon enkel een vaginaal orgasme als volwaardige worden beschouwd. Uiteraard was voor vele mannen een orgasme zonder de inbreng van het mannelijk lid ondenkbaar. Wat zou in vredesnaam het nut zijn van een vrouwelijk orgasme zonder mannelijk gewin?
- News fact: elk orgasme is clitoraal. In 1998 bracht de Australische uroloog Helen O’Connell de clitoris in volle glorie in kaart. Pas in 2018, waarschijnlijk een rustige periode qua nieuwsmeldingen, 20 jaar na de ontdekking ervan, duiken beelden en 3D modellen op van de ware anatomie van de clitoris!!! Het werd duidelijk dat de clitoris groter is dan we dachten. Met uitlopers tot in de vulva, is dit orgaan wel zo’n 8 centimeter groot. Als er al iets is als een vrouw die ‘vaginaal klaarkomt’ is het omdat de clitoris indirect gestimuleerd wordt. Vreemd genoeg hebben we eerst geprobeerd de geheimen van het universum te ontsluieren, planden we reizen naar mars, stuurden ruimtetuigen naar de verste uiteinden van ons zonnestelsel, brachten we het menselijk genoom in kaart gebracht, vonden we zelfrijdende auto’s en robotchirurgie uit, ga maar door, de lijst is eindeloos. De hele wereld ligt letterlijk binnen ieders handbereik via onze smartphones, maar de vrouwelijke geslachtsdelen in kaart brengen die geen functie hebben voor algemeen nut (van de man): ho maar.
- XX of XY, elk embryo begint met éénzelfde geslachtsorgaan: de clitoris. Deze groeit bij de man uit tot de eikel, bij de vrouw wordt het de glans. Dit kleintje is niet te onderschatten, want niettegenstaande haar timide gestalte, wordt de clitoristop behuisd met de indrukwekkende bedrading van maar liefst 8000 zenuwreceptoren. Heren, ter informatie, de eikel heeft er amper 4000.
CONCLUSIE: it’s the place to be, zelfs de wetenschap is het er anno 2020 helemaal mee eens.
Toch leven we nog steeds in een tijdperk van diehard Freud believers. We krijgen haast nooit de allusie op realistische seks voorgeschoteld. Niet in romcoms, in flut-serietjes, in huffer en puffer magazines. Het koppeltje ligt nagenoeg altijd, (staat of hangt) naargelang welke van bovengenoemde contexten, hijgend en zuchtend op elkaar, huphuphup en ’t is gefikst.
Zelfs de Libelle en Flair verkondigen het. De ‘uitverkorenen’ onder ons werden gezegend met de mogelijkheid tot een ‘vaginaal’ orgasme, want met een beetje ‘geluk’ loopt één van je clitorisbeentjes iets lager of langer en bereik je via rechttoe-rechtaan geslachtsgemeenschap een veel intensere climax.
‘Mijn God,’ zou ik zeggen, maar als Atheïst klinkt dit natuurlijk compleet ongeloofwaardig.
Eerst zoeken we onszelf decennialang te pletter, dankzij de bespottelijke theorie van meneer Ernst Gräfenberg, naar de fabuleuze G-spot. Mensen duiken in de donkerste spelonken op zoek naar dit magische plekje. In 2010 verklaarde de wetenschap uiteindelijk unaniem: STOP MET ZOEKEN!
De G-spot bestaat niet.
En nu komen ze af met de theorie: je hoort pas bij ‘the happy few’ als je de clitoris vaginaal kan stimuleren.
Dus we kunnen blijven zoeken om via vaginale stimulatie de ultieme droom waar te maken en impliciet geven we vrouwen het gevoel seksueel ‘inadequaat’ te zijn, niettegenstaande de wetenschap dat externe stimulatie de norm is voor elke masturberende vrouw.
Dus dames: streef het onbereikbare na en wees gefrustreerd, liefst met perfect figuur en opgespoten borsten, want het moet er nog goed uitzien ook natuurlijk.
Wij vrouwen werden gezegend met het enige lichaamsdeel dat geen enkele andere functie heeft dan ‘pure pleasure.’ Het is niet nodig om zwanger te raken, kindjes te produceren, te urineren of wat dan ook. Het zit er enkel voor de lol, dus party-party girls, it’s all ours.
Waarom niet relaxed achterover te leunen en genieten van wat we duidelijk voelen en weten. De heren overleven het wel.
Of niet, want #the future is female#
Dus Amelie, we rekenen op je. De volgende keer, roep het uit, voor alle vrouwen ter wereld
#clitoritoo#