Laat ons allemaal één taal spreken

#Tomorrow is Equal#

Ah nee, wat lees ik nu weer in de krant. Meneer Matteo Salvini, ons aller lichtend voorbeeld, tenminste indien je tot het groepje hardnekkig-rechts-populistisch-medemens behoort, huurde de pas gerenoveerde handelsbeurs in Antwerpen af om zijn boodschap te verkondigen.

De linksen zijn racist, of zoals Gerolf Annemans omschrijft: ‘zij plegen onbeschaamd, zonder scrupules, identicide. Zij roeien onze identiteit uit en wij staan erbij en kijken ernaar; de linksen moedigen het zelfs aan!’

Nu slaat blijkbaar, naast onze goede brave schimmel-lievende witte sint met z’n zwarte slaafjes ook onze kerststal, moge god het verbieden, zelfs onze kerstboom aan het wankelen.

Vrees niet lieve mensen, poot uwen echten boom goed vast in een met aarde gevulde ton of in één van die vreemde dingetjes bestaande uit plastic pootjes met schroefjes, indien het een ontworteld exemplaar betreft, en hij houdt beslist dit jaar nog stand. De fake-boompjes zijn vooralsnog voorzien van stevig uitklapbaar standaardmateriaal.

Maar toch, lieve mensen, we moeten eerlijk blijven. Als de sint een over het paard getild spektakel is, wat dan te denken van kerst? Het verband tussen de blijde boodschap, de geboorte van onze “redder”, en de met glitter en glam geornamenteerde sparren die we hardvochtig in onze warme woonkamer een kort leven toewensen, is ver te zoeken.

Ik hoor het u al zeggen: ‘Het is nu eenmaal, zoals zovele dingen in deze wereld, traditie. Dat definieert ons Belgen, Europeanen, christenen uit alle windstreken.’

Toch blijft een klein, irritant stemmetje in m’n oor fluisteren: ‘Wat is traditie meer dan het hardnekkig vasthouden aan waarden en idealen waarvan ik me nauwelijks de oorsprong kan herinneren?’

De geboorte van een kind dat, naarmate de eeuwen voorbijvlogen, megakrachten ontwikkelde.  Een ware superheld, verwekt op een al even vreemde superheroïsche manier, bracht ons waarden en idealen bij.

Een klein wisjedatje wat uithuwelijken van jonge maagden betreft: ook Maria was, net als Aisha, een minderjarig meisje. Dat zijn feiten beste mensen, geen traditie maar regelrechte feiten.

Maar deze redder veranderde water in wijn, als een vrolijk klaterend beekje onder de barmhartige middagzon. Deze man vermenigvuldigde het brood en voorzag iedereen zo van een schoofzakske…

Maar het enige wat deze man zei was: ‘Laten we het brood delen’, en iedereen haalde de bokes met choco tevoorschijn en deelde deze met zij die niets hadden.

Goed gezelschap is de beste kok en laat water smaken als wijn, de rest is religie.

Deze man stond toch op uit de dood en joeg iedereen de stuipen op het lijf, niet?

Ach, misschien moeten we dat relativeren…misschien was hij gewoon schijndood. De medische wetenschap stond toen nog niet bepaald op punt en mensen werden als eens, per ongeluk, zomaar, foutje in de diagnose, per abuis, levend begraven.

En wetenschap, ja, die goeie ouwe wetenschap, altijd betrouwenswaardig en nooit wollig en wazig, zoals tradities en geloof meestal zijn, leert ons:  als je levend begraven wordt in een rots achter een steen, kom je er nog levend uit. Indien ze hem onder de grond hadden gestopt…tsja, wetenschappelijk feitje: MORSDOOD!

Dan hadden we nooit de wederopstandige Jezus gekend die wij nu kennen.

De wetenschap leert ons ook: als je deelt, wordt de uitkomst kleiner…oei, neen, klopt niet.

Dus even rekensommetjes bovenhalen; we delen onze bokes maar feitelijk vermenigvuldigen ze… Hoeraaaaa, nieuwe formule, ons gedeeld goed wordt vermenigvuldigd. Wat een mooie samenkomst tussen religie en wetenschap.

Als we alles delen komt alles ook goed.

Maar mijn punt, en dit keer ga ik het kort houden, mijnheer Matteo Salvini, mijnheer Annemans en alle bijbehorend eensgezinde rechts-populistisch-denkende medemensen.

De boodschap die jullie verkondigen, dat maakt ons toch allen gelijk, niet?

Die andersdenkenden, die vreemde culturen en onbekende aldus onbeminde bezoekers uit vreemde landen en verre oorden, doen zij niet wat wij doen, hun waarden en tradities beschermen?

We zijn allemaal gewoon één pot nat. We klampen onszelf krampachtig vast aan waarden en tradities die hun oorsprong vonden in een ver, ver verleden en waarmee we ons angstvallig identificeren uit angst onszelf te verliezen indien we teveel inmenging krijgen.

Stel je voor, allemaal hetzelfde eten, allemaal dezelfde taal. Stel je voor dat we enkel nog de enige echte Vlaamse-stoofvlees-met-friet, aangezwengeld met een flinke klodder mayonaise en een frisse pint bier, naar binnen speelden. Wat zou het een saaie boel worden. Dan spreken we nog niet over de medische consequenties die hieruit voortvloeien…Nieuwe slogan voor onze flaminganten: ‘Vive de frit en een slechte rikketik!!!’

Nee hoor, dan zeg ik: ‘Leve de couscous en de mediterrane stoofpotjes, de Aziatische wokgerechtjes en linguini met pretzels die ons land verrijken.’

Het is onoverkomelijk m’n beste populisten, we worden allemaal anders: we krijgen allemaal een kleurtje want de mensheid evolueert en maar goed ook, status quo is nooit ok.

Akkoord: niet alles is goed en niet alles willen we omarmen, maar ach, ook in onze ‘eigen-goeie-ouwe-Vlaamse cultuur zijn er dingen die ik liever overboord gooi. Wil dit zeggen dat Vlamingen buiten moeten? Neen, natuurlijk niet.

Wil dit zeggen dat alle allochtonen buiten moeten? Neen, natuurlijk niet.

Wil dat zeggen dat een ander kleurtje niet Vlaams of Europees kan zijn? Neen, natuurlijk niet.

Geef ons de kans om te groeien, te mixen en te minglen. Want het is namelijk zo meneer Salvini, Annemans en rechtsdenkertjes, als we allemaal één taal spreken, één volk zijn, één wereld en één mensheid, is er geen reden meer om elkaar uit te moorden, af te maken en buiten te sluiten.

Dan kunnen we allemaal relaxed achteroverleunen en samen luid scanderen: #Tomorro[1] w is Equal#

 [1]