Volksgezondheid eerst? Seriously?

Iedereen huppelt wederom vrolijk (of net iets minder vrolijk) de warenhuizen rond, een felgekleurd of een eerder ingetogen, naargelang de inborst van de fiere drager dicteert, lapje stof als een statement wapperend voor het aangezicht.

Het mondmasker, de savior, de veilige vod die ons naar verluid het leven redt maar, laten we eerlijk zijn, ook enigszins onaangenaam maakt, is alom vertegenwoordigd. Alvorens een winkel te betreden, worden zakken haastig doorzocht in de hoop alsnog een verkreukeld lapje mondbedekking te ontwaren.  Met wat geluk vind je een achtergebleven exemplaar en verdwijnt je bedenkelijke grimas snel en gezwind achter het levensreddende accessoire.

Binnen de kortste keren wordt onze adem, doordrongen met koffie of erger, knoflookgeuren, vermengd met de warmte van respiratoire bezigheden en de snel opbouwende vochtigheid veroorzaakt in no time een bedenkelijke kakofonie van geuren.

Maar wacht eens even. Hadden de heren en dames politici en virologen ons niet het vrolijke, onbezorgde nirwana beloofd indien meer dan 70% van de bevolking gevaccineerd werd?

Neen hoor, loze beloftes, maar dat zijn we uiteraard gewend zijn van ons politiek zootje ongeregeld.

Dankzij de pandemiewet zijn opnieuw begrenzende maatregelen van kracht. Wat? Hoor ik sommige kritische stemmen onder ons vragen; is er een ramp, is er een noodsituatie? Neen dat is er niet, het is megalomane gekte die je aan de hemel ziet, superhelden die zich genoodzaakt voelen de wereld te ontdoen van Covid en de strijd aangaan met het virus. Vuist fier omhoog en denkbeeldige cape wapperend in de wind, uiteraard in perfecte harmonie met de vaak even wapperende denkbeeldige haren. Want niettegenstaande we eigenlijk spreken van een endemisch karakter, een virus dat hier is om te blijven, wordt de pandemiewet vrolijk ingeroepen.  Maar ach, we hinkelen toch altijd wat achterop niet. We zijn nog niet mee of we passen de dingen aan aan onze wensen. Nood breekt wet, of wet breekt waarheid, of waarheid wordt verdraaid om wetten te kunnen toepassen. Tsja, dat gebeurt als enigszins discutabele figuren aan de macht komen.

Uiteraard noemen we geen namen maar laten we stellen dat de man die het volk leerde dat hij problemen kon laten opgaan in rook, een aangebrande opvatting nastreeft wat betreft de realiteit. Neen, we gaan niet met de vinger wijzen. Dat wordt al veel te vaak gedaan. 

Onze brave virologen leggen we ook niet op de gril. Zij denken vanuit hun petrischaaltje, en hoe je dat ook draait of keert, dat is natuurlijk een klein kadertje om het geheel in groter perspectief te zetten.

Het feit dat onze kinderen tussen 10 en 12, als enige in dit gehele schoolgebeuren, opnieuw met mondmasker de klas in gestuurd worden, is onvoorstelbaar, onaanvaardbaar en een ronduit beschamende beslissing. Deze maatregel heeft geen enkel nut. Het is net zo zinvol als op een geheel woon/zorgcentrum enkel de bewoners van kamer 12 en 13 tot mondmaskers te verplichten, maar in de eetzaal werkt de bende oudjes vrolijk en eensgezind, doch enigszins moeizaam een schrale, ongebalanceerde maaltijd naar binnen. Misschien is ondervoeding wel een groter gevaar voor de gezondheid.

Enkel een selecte groep mondmaskers opleggen; ik zie geen voordelen aan deze maatregel, enkel nadelen. Het bemoeilijkt kinderen contacten te leggen, legt een juk op de verbale ontwikkeling en geeft de boodschap dat enkel zij verspreiders zijn. Het werkt stigmatiserend en demotiverend. Uiteindelijk wordt een probleem gecreëerd in een doelgroep waar het probleem van covid verwaarloosbaar is.

Ja, ze kunnen nog ziek worden, maar ook griep maakt ons ziek. Ga je klassen sluiten tijdens een griepepidemie? Neen!

Ja, ze verspreiden nog corona; so what? Het merendeel van de volwassenen is ingeënt, en net zoals bij griep kan je nog ziek worden, maar, so what, ga je daarvoor een maatschappij aan banden leggen en kinderen hun rechten op onderwijs ontzeggen?

Ja, voor kwetsbare mensen in onze maatschappij kan het nog altijd, af en toe, nefast aflopen, maar so… Ok, dit klinkt misschien fout maar toch zeg ik het…so what? Dat is altijd zo geweest. Misschien stel je het overlijden uit van enkele individuen van deze kwetsbare doelgroep met enkele dagen, weken of maanden door een maatschappij aan banden te leggen. Maar ten koste van wie en is het gerechtvaardigd de mentale en sociale gezondheid van onze kinderen hiervoor op te offeren

Onze jongeren zijn tijdens deze periode keer op keer geviseerd. Ze hebben onwaarschijnlijk veel opofferingen gemaakt en veel van die opofferingen zullen nog een impact blijven uitoefenen gedurende de komende jaren op hun mentale en emotionele ontwikkeling. Toch wordt er opnieuw ingegrepen in deze doelgroep, wordt er opnieuw een hypotheek gelegd op hun toekomst en dit wordt door onze politieke leiders gelegitimeerd door middel van een ‘yes but, no but, maybe en what if’ mentaliteit. ‘Shoot from the hip’ en hopen dat we iets raken.

Nogmaals, waarom niet de kwetsbare groep isoleren en hen vragen een stap terug te zetten uit het leven en de maatschappij? Want het is nu eenmaal werkelijkheid dat de groep die nog steeds kans maakt op intensive care unit te belanden of te overlijden tgv covid, een groep betreft die niet altijd een fundamentele rol speelt in het draaiende houden van onze samenleving.

Onze economie, onze maatschappij en vooral onze toekomst ligt in handen van de jongere generatie, die generatie die we nu, met z’n allen, uithollen met nutteloze maatregelen en destructieve verplichtingen.

Laat kinderen naar school gaan, vrij en onbezorgd.  Laat jongeren hun leven leiden en laat het idee dat je covid kan uitroeien varen aub. It’s here to stay! Stop met onze jongeren het kind van de rekening te maken; stop met mensen verplichtingen op te leggen die totaal zinloos zijn. Bescherm de kwetsbare groepen door hen extra te vaccineren en te adviseren om binnen te blijven, maar laat het AUB ook een individuele keuze zijn. Sluit ouderen niet op die de keuze maken hun kleinkinderen te zien. Elke mens moet voor zichzelf de keuze maken en de verantwoordelijkheid nemen hoe hij of zij zich wil beschermen of niet.

Ook al lopen de besmettingen op, de kans aan Covid te sterven wordt momenteel geschat op 0,04 percent.  Is dat een cijfer dat mondmaskers in de lagere school rechtvaardigt?

En het smoesje dat het de taak van de regering is de bevolking te beschermen tegen gevaar? Als al deze maatregelen worden genomen onder het mom van algemene volksgezondheid, waarom wordt de verkoop van tabak dan niet aan banden gelegd? Dat zou pas baanbrekende resultaten opleveren. Het is ontegensprekelijk vastgesteld dat 5 % van de rokers longkanker ontwikkelt en bovendien ontstaat longkanker in grofweg 95% van de gevallen ten gevolge van tabaksgebruik. En dan spreken we nog niet over mondholtekanker, strottenhoofdkanker, hart-en vaatziekten, copd, beroertes enz. Kortom, dit jaar lieten grofweg 4.431.987 mensen het leven tgv roken. Tabak verbieden kan enorm veel levens redden en toch is dit niet aan de orde en vindt geen enkele politicus het nodig om hiervoor z’n superheldencape uit de kast te halen.

Tja, sigaretten brengen nu eenmaal geld in het laatje. De opbrengst van enkele decennia roken t.o.v. ziektekosten zodra de longen doorrookt zijn, zal de balans toch nog in het voordeel van de staat laten uitslaan.

En zo kunnen we doorgaan: diabetes, overgewicht en de verkoop van fastfood, nog zo’n heikel punt.

Het milieu: waar blijft het krachtdadig optreden wat betreft maatregelen om de jongeren te verzekeren van een leefbare wereld? Nada en noppes: getreuzel en getalm, zachtjes aan, ‘niet te bruusk,’ horen we steeds sussend fluisteren.

Verkeersveiligheid: welke provincievertegenwoordiger steekt de vuist omhoog en eist nultolerantie ten opzichte van onveilige verkeerssituaties, legt ordentelijke fietspaden en oversteekplaatsen aan, stelt de veiligheid van jonge weggebruikers boven het comfort van koning auto? Wees nu eerlijk: verkeer, tabak en alcohol vormen een veel groter en reëler gevaar voor onze jongeren. Waarom jongleren we dan dagelijks met vrij interpreteerbare cijfers omtrent een virus dat enkel voor een heel beperkte groep een relatief overzichtelijk gevaar betekent, terwijl we onze jongeren mondmaskers opleggen onder het mom van ‘bescherm de kwetsbaren’ maar die we wel als kanonnenvlees een vervuilende, verkeersonveilige en ongezonde wereld insturen die wij naar de kerstballonnetjes helpen? Onze meest kwetsbare en ook meest waardevolle bevolkingsgroep zijn onze jongeren; dat punt lijkt door velen vergeten te worden.

Wees moedig beste politici en stop met vechten tegen windmolens. Don Quichote is een prachtig verhaal maar de reële draken in onze wereld brullen om uw aandacht en worden niet uit de wereld geholpen door een groepje 5de en 6de klassers een mondvod op te leggen.

Werk aan een mooie, rookvrije, geweldloze en gezonde omgeving voor onze kinderen, zij zijn onze toekomst!